- – معمولا در خانم جوان
- – به صورت حملات سردرد
- – طول مدت سردرد: ۴-۷۲ ساعت
- – عوامل افزایش حملات سردرد: قاعدگی، نور، استرس، صدا، بی خوابی، گرسنگی، داروها (مثل OCP و TNG)
- – عوامل کاهش حملات سردرد: حاملگی، یایسگی
- – گاها قبل حمله سردرد علایم aura (مثل جرقه های نورانی متحرک در جلوی میدان دید، نقص در میدان بینایی) وجود دارد (میگرن نوع کلاسیک)
- – علایم همراه سردرد به صورت: تهوع/استفراغ، فتوفوبی، فنوفوبی
- – گاها تنها تظاهر میگرن به صورت سرگیجه، آتاکسی، کاهش سطح هوشیاری یا علایم لترالیزه (مثل همی پارزی) است. پس میگرن در تشخیص افتراقی TIA و علل سرگیجه قرار دارد.
درمان حمله میگرن:
در صورت سردرد خفیف که بیمار تحمل خوردن داروی خوراکی دارد: تجویز NSAID مثل ایبوپروفن ( آسپیرین و استامینوفن نیز مفیدند)
نکته: داروهای آنتی دوپامینرژیک خوراکی (مثل متوکلوپرامید خوراکی) جهت افزایش جذب روده ای دارو و کاهش تهوع به صورت همزمان با مسکن مصرف می شوند.
* در صورت سردرد شدید که بیمار تحمل خوردن داروی خوراکی ندارد
تجویز داروهای تزریقی مثل:
۱) داروهای سروتونرژیک (آگونیست رسپتور ۵HT-1): مثل تریپتان ها (که آگونیست اختصاصی رسپتور ۵HT-1D هستند) یا ارگوتامین ها (که آگونیست غیر اختصاصی رسپتور ۵HT-1) هستند
نکته: موارد ممنوعیت ترپیتان ها و ارگوتامین ها شامل حاملگی، شیردهی، فشارخون کنترل نشده، سابقه اخیر سکته قلبی و بیماری عروقی محیطی (مثل لنگش متناوب)
نکته: مپریدین (یا همان پتیدین) داروی انتخابی برای درمان حمله سردرد در حاملگی است.
نکته: داروهای نارکوتیک (مثل مورفین، ترامادول یا مپریدین) به علت ایجاد وابستگی، تنها در حمله سردرد شدید مقاوم مصرف شوند.
نکته: مصرف همزمان یک دارو از دسته تریپتان ها و یک دارو از دسته ارگوتامین ها ممنوع است. مصرف همزمان دو دارو از دسته تریپتان ها ممنوع است.
نکته: بهتر است تریپتان ها را در میگرن با اورا (میگرن کلاسیک) ندهیم (یا حتی الامکان بعد اتمام فاز اورا بدهیم).
نکته: عود سردرد در تریپتان ها شایع تر است. عوارض دارویی مثل تهوع در ارگوتامین ها شایع تر است (بهمین علت این دارو ها با کافیین ترکیب و عرضه شده اند).
نکته: فرم اینترانازال تریپتان و ارگوتامین نیز مفید است.
۲) داروهای آنتی دوپامینرژیک: مثل متوکلوپرامید (یا همان پلازیل) یا کلرپرومازین که جهت کاهش تهوع و افزایش اثر دارو به صورت همزمان با تریپتان یا ارگوتامین مصرف می شوند.
– پروفیلاکسی (پیشگیری) از حمله میگرن:
* اندیکاسیون شروع داروی پروفیلاکسی: تعداد حملات 》۲ در هفته، افزایش تعداد حملات، پاسخ ضعیف حملات به دارو
* حداقل طول مدت تجویز داروی پروفیلاکسی: ۵-۶ ماه
* داروهای مناسب جهت پروفیلاکسی: پروپرانولول (یا همان ایندرال که در بیمار آسمی ممنوع است)، توپیرامات (که عارضه آن گلوکوم، نوریت اپتیک و سنگ کلیه است)، والپروآت (یا همان دپاکین که عارضه آن افزایش وزن، ریزش مو، ترمور و تراتوژن بودن است. پس در حاملگی ممنوع است)، گاباپنتین، TCA ها (مثل آمی تریپتیلین که عارضه آن ها احتباس ادرار، خشکی دهان، گلوکوم و اختلال هدایتی قلب است)، وراپامیل (در میگرن بدون اورا مفید است)، متی سرژید (خط آخر پروفیلاکسی است. عارضه آن فیبروز رتروپریتوین است) و فنلزین (خط آخر پروفیلاکسی است)
