آب خنک (نه خیلی سرد) بهترین راه برای رفع تشنگی است؛ در کسی که معده سالمی داشته و به اندازه آب بنوشد! برای خنک کردن آب باید آب را داخل یخچال گذاشت و از انداختن یخ داخل آب به شدت پرهیز کرد؛ چرا که وقتی یخ ذوب می شود و جرم آن در آب حل می شود؛ به شدت برای اعصاب مضر است و حکما نوشیدن چنین آبی را نهی کرده اند.
زیاد خوردن آب خیلی گرم (آب جوش ولرم شده) خوب نیست و معده را ضعیف می کند؛ امّا می توان از آن برای شست و شوی معده و دستگاه گوارش (مثلاً در رفع یبوست بصورت ناشتا)، تحلیل نفخ و باد دستگاه گوارش، تصفیه ریه و باز شدن صدا بهره برد. آب نیم گرم مضرت بیش تری داشته و نوشیدن آن بعد از غذا باعث ایجاد حالت تهوّع و فساد هضم می شود.
آب خیلی سرد نیز باعث ضعف معده و اعصاب و تولید نزله است و نوشیدن آن توصیه نمی شود. نوشیدنی هایی که گازدار هستند؛ مانند نوشابه و دلستر و دوغ، اثرات بدتری دارند.
آداب نوشیدن آب:
به یکباره سرکشیدن آب و درحالت دراز کشیده و از بالا ریختن آب در دهان نهی شده است. بهتر است آب به سه نفس نوشیده شود و هربار با مکیدن آب، مزه آن در دهان احساس شود. اول آن نام خدا و در آخر، حمد خدا به جا آورده شود. اگر دهانه ظرف آب گشادتر باشد، بهتر است؛ بنابراین استفاده از نی (که همراه آب، هوا هم بلعیده می شود) مناسب نیست.
زمان های نامناسب نوشیدن آب:
برخی زمان ها برای مصرف آب مناسب نیست و نوشیدن آب عوارضی به همراه دارد؛ از جمله:
در حین غذا یا بلافاصله بعد از آن؛ مخصوصاً در افراد با معده سرد و ضعیف.
در حالت ناشتا و بویژه آب سرد و در زمان های سرد؛ چون در حالت خالی بودن معده، آب به سرعت جذب بدن شده و به اعضای رئیسه (قلب، کبد و مغز) می رسد و آن ها را ضعیف می کند.
بعد از حرکات شدید ورزشی، حمّام گرم و جماع؛ که در همه این حالات بدن گرم شده و آب به سرعت جذب شده و موجبات ضعف اعضای رئیسه را فراهم می آورد. *در این حالات اگر تشنگی خیلی شدید بود و طاقت صبر کردن نبود، اندکی آب مضمضه شود و یا اول چیزی مانند نان خورده شود و بعد از آن آب نوشیده شود تا سرعت جذب آن کاهش یابد.
بعد از خوردن میوه های آبکی (مانند خربزه، هندوانه، زردآلو و ….)؛ که باعث فساد هضم آن ها و بروز بیماری های متعددی می شود.
در حین خواب و قبل از خواب و بلافاصله پس از برخاستن از خواب؛ چرا که باعث ضعف مغز می شود.
بعد از چیز شیرین و یا چرب و یا شور.
